Eiland Koh Tao

Elke verplaatsing is een beetje spannend, maar het komt altijd goed. Vraag was vooraf wat we zouden aantreffen qua vervoer, accommodaties, drukte op een eiland. Vervoer was weer simpel geregeld, nu in een combi bus/boot via een agent. Taxibusje stond al klaar voor ontbijt binnen was. Deel 1 van de etappe bestond uit de doorsteek over land naar de oostkust. De meute was snel in diepe rust en heeft weinig meegekregen van de 200 km lange route door palmbomen. Dat zegt iets over de korte nacht, maar ook over de rustige rijstijl en prima kwaliteit van de weg. Boot vertrok met minimale bezetting. Vanaf Koh Samui vertienvoudigde het aantal passagiers. Een voorbode voor drukte op het eiland, overbezetting accommodaties? Ontvangst op pier was ongekend: tientallen taxichauffeurs en agenten proberen je duidelijk te maken dat alleen zij je nog kunnen helpen. Knettergekke haaien die je achtervolgen tot en met je bordje fruit in het restaurant. Wie kan je geloven? De restauranthouder die het nummer van bungalow aan andere kant van het eiland belt? Geen gehoor! Of de man aan de andere kant die belooft dat er plek vrij komt. Hoe ziet het er daar uit? We nemen aan dat de Lonely Planet en de man aan de lijn samen te vertrouwen zijn. De enige verharde weg (uitdaging voor elke mountainbiker) leidt naar Tanote bay, ons paradijsje voor een paar nachten?

Inmiddels zijn we 24 uur verder. Onze 4 persoons kamer met fans, rots in de badkamer, gekko's aan plafond en rare geluiden hebben we ingeruild voor twee bungalows bij Diamond. Olga blijft erbij: het was een vuile bende. Ik ook: het uitzicht is nu fantastisch!